Twee maten en de code k1 beschrijven dit geval volledig. De lengte M wordt gemeten tussen de uiteinden van de bovenflenzen; de hoogte van de knik H wordt gemeten tussen de onderzij van de onderflens van de balk en de basislijn.

Twee maten en de code k2 beschrijven dit geval volledig. De lengte M wordt gemeten tussen de uiteinden van de balk; de hoogte van de knik H wordt gemeten tussen de onderzij van de onderflens van de balk en de basislijn.

In het geval k3 volstaan 3 maten om de zaak geheel te beschrijven. M1 is immers de som van M2 en M3 en dus geen onafhankelijke variabele. De lengtes M2 en M3 worden gemeten tussen de knik aan de onderzij van de onderflens van de balk en de uiteinden van de bovenflenzen; de hoogte van de knik H wordt gemeten tussen de onderzij van de onderflens van de balk en de basislijn.

Twee maten beschrijven de balk, samen met de code t1. De lengte L wordt gemeten tussen de uiteinden van de bovenflenzen; de hoogte van de knik H wordt gemeten tussen de onderzij van de onderflens (ter plaatse van het midden van de balklengte) en de basislijn.

Twee maten beschrijven de balk, samen met de code t2. De lengte L wordt gemeten tussen de uiteinden van de balk; de hoogte van de knik H wordt gemeten tussen de onderzij van de onderflens (ter plaatse van het midden van de balklengte) en de basislijn.

Doorzakking van de balk onder eigengewicht en/of belasting heeft consequenties voor de alignering van de balkeinden. Hiermede moet in voorkomende gevallen rekening worden gehouden. De afwerking van de balkeinden gebeurt namelijk ONbelast! Om een perfecte aansluiting van een balk aan de kolom te verkrijgen, moet het balkuiteinde licht schuin worden afgewerkt, met een helling die wordt bepaald door eigengewicht en belasting. De schuinstand "verdwijnt" bij het belasten van de balk.