Grünbauer BV ™  Sterk in staal!  ®

Terug naar de     vorige pagina inhoudsopgave

Voordelen schuifankersysteem bij hoedliggers

Problemen met bestaande methode

Hoedliggers moeten vaak zijwaarts verankerd worden in de betonnen vloer. Bij een veel voorkomende methode last men moeren op de zijkanten van de hoedliggers waarin dan later verankerstaven met schroefdraad worden geschroefd. De verankerstaven komen dan óf in de voegen van de kanaalplaten te liggen (verankeringsafstand 1200 mm: de breedte van de kanaalplaten), óf in de kanalen van de kanaalplaten (verankeringsafstand 600 mm). In het laatste geval worden er sleuven open gehouden bij het vervaardigen van de kanaalplaten. Dit wordt vaak door de fabrikanten van de kanaalplaten gedaan.

Het blijkt steeds weer, dat deze methode verre van gemakkelijk is.

•     Wanneer de verankeringstaven in de voegen worden aangebracht, moeten deze steeds tijdens het monteren van de kanaalplaten er in worden geschroefd. Het is namelijk later niet mogelijk om dit te doen omdat de voeg dan van boven praktisch dicht zit: er is dan geen ruimte meer om met de hand de verankerstaven er in te draaien. Daarbij komt nog het nadeel dat er een valrisico is. Tijdens het indraaien van de verankeringstaven staat men óf op een ladder óf voorover gebogen (op de knieën) boven een "ravijn" van de verdieping er onder.
   
•     Wanneer de verankeringstaven in de kanalen moeten worden geschroefd, is er weliswaar geen valrisico, maar blijft wel het bewerkelijke deel: op de hurken gezeten de verankeringstaven er in draaien, waarbij de monteur goed moet oppassen dat hij de knokkels van zijn handen niet bezeert. Heeft hij handschoenen aan, dan zal dit wel meevallen, maar het blijft een onprettige bezigheid. En dan te bedenken dat op 100 meter hoedligger dit - tweezijdig! - 333 keer voorkomt!
   
•     Het indraaien is niet beheersbaar en oncontroleerbaar: hoever is de staaf in de moer ingedraaid?
   
•     Een ander belangrijk nadeel is de kwetsbaarheid van de schroefdraad. Wanneer een hoedligger met moeren gestraald wordt, komt er zonder voorzorgsmaatregelen (plastic dop of bout in de moer) vuil in de moer en zal blijken dat tijdens de montage de wapeningstaven er moeilijk of niet in gedraaid kunnen worden. Dit probleem wordt nog erger als de hoedliggers thermisch verzinkt gaan worden. Dan moeten er moeren in het kopervet in gedraaid worden.

Afgezien van het bovenstaande is er nog een groot nadeel: wanneer de van tevoren bepaalde plaatsen anders uitkomen (de voeg van de plaat of het kanaal komt niet op de plaats van de opgelaste moer) dan is er een groot probleem. Hoe vaak gebeurt dit niet in de bouw: de werkelijkheid is net iets anders dan vooraf op tekening werd bepaald! Stukken beton moeten dan weggehakt worden en dat net op de plek waar het beton het dikst is: het dammetje van de kanaalplaat.

Oplossing

Grünbauer heeft hiervoor een oplossing, het zogenaamde "schuifankersysteem". Onderstaande afbeelding laat zien dat een wig in de lengterichting van de hoedligger verschoven kan worden. De ruimte die er is, circa 5 centimeter, is voldoende om steeds weer in een kanaal uit te komen. Dus zelfs in het meest extreme geval dat er "niets past", kan altijd het kanaal worden opgezocht en uitgehakt (minimale werkzaamheid, want het dammetje hoeft niet uitgehakt te worden). De wig kan, nadat alle kanaalplaten zijn gelegd, van boven af er in geschoven worden en eventueel indien met dat nodig acht, met een las door middel van een lasapparaat geborgd worden.

Voordelen

•     gemakkelijk en veilig te monteren

•     past altijd vanwege tolerantie in de lengterichting van de hoedligger

•     geen problemen na stralen of verzinken

De opmerking als zou er geen ruimte voor deze ankerschuiven zijn, is ongegrond. Immers, de moer neemt ook ruimte in.

Bedoeld wordt hier: dagmaat tussen de hoedliggers en de lengte van de kanaalplaten.